There is no planet B

Op 25 april reed ik in de ochtendspits, over de A30 naar Ede. Het is niet zo dat ik elke dag in de file sta, maar ‘lekker vlot doorrijden’ en ‘weinig verkeer op de weg’ zijn zinnen die ook zeker niet van toepassing zijn op mijn bijna dagelijkse rit naar CROW. Op de achtergrond draait eigenlijk altijd de radio. Soms een muziekje, maar veel vaker BNR Nieuwsradio. Zachtjes, zodat ik het gesprek net kan volgen. De volumeknop gaat omhoog als er onderwerpen langskomen die mij aanspreken. Dat moment had ik die ochtend op 25 april bij het gesprek over het bezoek van de Franse president Macron aan Amerika. Zijn letterlijke woorden waren: “By polluting the oceans, not mitigating CO2 emissions, and destroying our biodiversity – we are killing our planet. Let us face it. There is no planet B.”

De één vindt dit een dooddoener, de ander vindt het prachtig. Ik ben er één uit de laatste categorie. Het gaat mij dan niet zozeer om de tekst, maar echt om die éne zin: “there is no planet B.” Heerlijk! Je moet er maar net op komen. Dan heb je toch een fantastische baan? Als je dit soort teksten mag schrijven?
Ik vroeg me wel meteen af, waarom triggert deze zin mij zo? Wellicht is het niet de boodschap, maar gewoon jeugdsentiment. In de vorm van Hannibal Smith met zijn “I love it when a plan comes together”. Maar nee, dat was het niet. Het was toch echt wel de boodschap. Geen tweede planeet, zo is het.

Duurzaamheid

Het toeval wil dat ik eind vorig jaar een uitstapje heb gemaakt, een klein beetje weg van het aanbesteden en contracteren (wees niet bang, daar ligt mijn hart dus jullie zijn mij niet kwijt). Een uitstapje naar duurzaamheid. Samen met gemeenten en RoyalHaskoningDHV werken we in opdracht van het fonds collectieve kennis en de provincie Gelderland aan een handreiking die helpt bij het verduurzamen van projecten in onze sector. Binnen dit project kom ik in aanraking met mensen die duurzaamheid en circulariteit echt door hun aderen hebben stromen. Voor mij ging er een wereld open. Heel knap om te zien dat mensen in elke fase van het project kansen voor duurzaamheid zien. Zij verschuilen zich niet achter collega’s die eerder in het proces de juiste of geen keuzes hebben gemaakt. Nee, ze pakken hun verantwoordelijkheid en geven duurzame initiatieven een plek. Ik ben blij dat zij bestaan.

De werksessies die wij met elkaar hebben gehouden zijn een enorme bron aan informatie geworden. Die informatie proberen we gestructureerd in de handreiking te verwerken. Voor elke fase van het project de mogelijkheden op het gebied van duurzaamheid, aangevuld met handige tips en links naar relevante informatie. Juist niet om het wiel opnieuw uit te vinden, maar wel om de bestaande en nieuwe informatie met elkaar in verbinding te brengen. Ik durf te stellen dat de handreiking nu voor 80% klaar is. Op 16 mei geven we een sneak-preview tijdens het Nationaal Congres Aanbesteden en Contracteren in Den Bosch. Onder andere de gemeente Den Haag en de gemeente Súdwest-Fryslân komen aan het woord. In juni presenteren we de definitieve handreiking aan het grote publiek.

Terug naar huis

De zin van Macron en daarbij het onderwerp duurzaamheid bleven de hele dag door mijn hoofd spoken. En dan vooral de bijbehorende vragen: wat doe ik eigenlijk om duurzaam te leven? Wat voor een mogelijkheden heb ik? Kan ik hét of een verschil maken?
Het was een dag met veel prioriteiten en dan krijg ik altijd de behoefte om mijn hoofd leeg te maken op de terugweg. Dus de radio ging aan en ik zapte naar een muziekzender.
Is het dan toeval dat net John Mayer ingezet werd met ‘waiting on the world to change’?