No business like snowbusiness

In heel Nederland ontwaken gladheidsbestrijders langzaam maar zeker uit hun zomerslaap. Strooizoutdepots zijn aangevuld, materieel is getest en binnenkort beginnen de piketdiensten voor de bestuurders van strooiwagens weer. Een drukke tijd voor Coördinatoren Gladheidsbestrijding dus. De opleiding Coördinator Gladheidsbestrijding helpt om het belangrijke werk nog beter te doen. Bij gemeenten is de animo voor de cursus niet groot. "En dat is jammer."

Gladheidsbestrijders die voor Rijk of provincie werken, volgden de opleiding Coördinator Gladheidsbestrijding in de afgelopen jaren massaal. Gemeenteambtenaren blijken minder te porren. Adrie Pijpers, gedurende het jaar Teamleider Reiniging bij de gemeente Breda en in de wintermaanden Coördinator Gladheidsbestrijder, vindt dat jammer. "Niet alleen leer je nieuwe dingen. Je leert ook van andere wegbeheerders. Als gemeenteambtenaar kun je veel opsteken van collega’s bij Rijkwaterstaat of provincie. En let wel, de weggebruiker heeft er geen boodschap aan of hij op een Rijks-, provincie- of gemeenteweg rijdt. Die wil veilig van A naar B. Dan is het dus goed dat gladheidsbestrijders dezelfde taal spreken en elkaar begrijpen."

Je weet in Nederland nooit wanneer het glad wordt

"Ik zeg wel eens: ‘no business like snowbusiness’", vertelt Pijpers lachend. Daarnaast zit hij in de examencommissie van de opleiding tot coördinator. "Een belangrijke, maar zeker in Nederland met zijn kwakkelklimaat, een moeilijke baan. Omdat je hier nooit weet of het glad wordt en hoe lang het glad blijft. In landen met veel sneeuw hebben ze het een stuk makkelijker. Daar staan de strooiwagens gewoon altijd klaar en rijden ze de hele winter. In Nederland moet je veel meer plannen en schuiven. Geen winter is hetzelfde." 

Verschrikkelijk nuttig

Pijpers oogst bijval van Hans Grubben en Roger Peltzer. Beiden zijn ze coördinator gladheidsbestrijding. Grubben bij de gemeente Venlo, Peltzer in Gulpen-Wittem. Allebei doorliepen ze met goed gevolg de opleiding. "En die was behoorlijk pittig", stelt Grubben. "Maar ook verschrikkelijk nuttig voor mijn werk."

Peltzer knikt. "De praktijkcasus tijdens het examen was echt moeilijk, ook al omdat het ging over een brug en een snelweg die in mijn gemeente niet voorkomen. Eigenlijk een Rijkswaterstaat-onderwerp. Maar goed, het is een algemene opleiding en je leert dus ook dingen over andere wegbeheerders. Helemaal niet erg. Goed juist om je te verdiepen." 

De verschillen zijn groot

Pijpers kent de verhalen van de cursisten. "We horen vaak dat de praktijkcasus als moeilijk wordt ervaren. Dat zien we ook terug in de slagingspercentages. Die zijn niet hoog. Ik denk dat dat komt omdat we soms zaken behandelen die niet voor iedereen gelden. De verschillen tussen gladheidsbestrijding op Rijkswegen, provinciale wegen of gemeentelijke wegen zijn natuurlijk groot. Maar het is een algemene opleiding met als doel om iedereen in de gladheidsbestrijding dezelfde taal te laten spreken."
  
Ook denkt Pijpers dat sommige deelnemers zakken voor het examen omdat ze al jarenlang in de gladheidsbestrijding werken. "Met zoveel ervaring is het soms moeilijk om nieuwe inzichten aan te nemen. Maar goed, ook als je niet slaagt, heb je wel nieuwe dingen geleerd. Je hebt je tijd dan echt niet slecht besteed."

Beter onderbouwd

Grubben reed in Venlo, voordat hij vijf geleden coördinator werd, 14 jaar op een strooiwagen. Toch leerde hij tijdens de opleiding veel nieuws. "Ik heb veel opgestoken over het weer en hoe dat zich kan ontwikkelen. En over de verschillende omstandigheden op verschillende ondergronden.