Thema Assetmanagement
Redactie
Het vierde BiKa café is zojuist afgelopen. Een bijzonder onderwerp aquathermie, implementatie van de techniek vereist antwoorden op vragen over gedeelde verantwoordelijkheden, taakopvatting van de overheid en grote investeringen terwijl er vaak een urgent kademuur probleem is.
De presentaties van Dook Ligthart, Hans van Arnhem, Patrick Stoelhorst en Jacco Haasnoot maakten duidelijk dat er zeker kansen zijn. Acquathermie is een bewezen techniek, de opbrengst is voldoende, alle onderdelen zijn beschikbaar en de tijd is rijp voor toepassing omdat we over willen naar nieuwe energiebronnen en we een enorme opgave hebben in het vervangen van oude kademuren.
Desondanks is het geen appeltje eitje om in een binnenstad dergelijke technieken en oplossingen toe te passen. Er zijn veel barrières die niet zomaar te overbruggen zijn. De kade is een gemeentelijke verantwoordelijkheid, de warmtevoorziening niet. In een oplossing waar de twee systemen (kademuur – warmte voorziening) verenigd zijn, moet de verantwoordelijkheid goed verdeeld zijn. Vooraf, omdat gemeenten helaas minder goede ervaring hebben met afspraken achteraf. Huizen moeten al voldoende geïsoleerd zijn wil deze vorm van verwarming voldoende zijn. En zo zijn er meer voorwaarden.
In de break-out rooms werd levendig gesproken. Gedachten waren sterk verschillend: ‘dit is een mogelijkheid met potentie, waar mogelijk meteen toepassen’; ‘wie durft …’; ‘het is niet zinvol hier in te investeren, andere oplossingen zijn beter’; ‘als je nu niet de investering doet om het minstens mogelijk te maken zijn alle kademuren vervangen en kunnen we het de komende honderd jaar niet meer doen’; ‘investeer nu, omdat nu de kades aan vervanging toe zijn en ga parallel aan de slag met alle andere voorwaarden zoals isolatie etc.’; ‘gemeente is geen energieleverancier’.
In de discussie aan het eind van het BiKa Café werden de gedachten van de sprekers nog eens gedeeld en werden de vele vragen uit de chat behandeld. Marcel Bruggers en Lisa Haenitsch-Saxe sloten aan vanuit de gemeenten Den Haag en Amsterdam om beheerdersperspectief in te brengen. Om dit soort oplossingen mogelijk te maken zijn - naast een positief antwoord op de rendementsvraag - veel andere vraagstukken op te lossen. Gezien de doelstellingen die Nederland heeft en die daarmee voor de hele overheid inclusief gemeenten geldt, lijkt het logisch dat gemeenten deze techniek serieuze aandacht geeft. En het is duidelijk: dat gebeurt ook. De moeilijkheid voor implementatie ligt vooral in het feit dat er meerdere partijen onderdeel zijn van de oplossing. Om de afspraken tussen alle partijen degelijk te maken is tijd nodig. Tijd die niet altijd beschikbaar is, gezien de urgentie van de kademuur problematiek. Extra reden om het asset management op orde te hebben en lang vooruit te kunnen plannen!
Desondanks is het geen appeltje eitje om in een binnenstad dergelijke technieken en oplossingen toe te passen. Er zijn veel barrières die niet zomaar te overbruggen zijn. De kade is een gemeentelijke verantwoordelijkheid, de warmtevoorziening niet. In een oplossing waar de twee systemen (kademuur – warmte voorziening) verenigd zijn, moet de verantwoordelijkheid goed verdeeld zijn. Vooraf, omdat gemeenten helaas minder goede ervaring hebben met afspraken achteraf. Huizen moeten al voldoende geïsoleerd zijn wil deze vorm van verwarming voldoende zijn. En zo zijn er meer voorwaarden.
In de break-out rooms werd levendig gesproken. Gedachten waren sterk verschillend: ‘dit is een mogelijkheid met potentie, waar mogelijk meteen toepassen’; ‘wie durft …’; ‘het is niet zinvol hier in te investeren, andere oplossingen zijn beter’; ‘als je nu niet de investering doet om het minstens mogelijk te maken zijn alle kademuren vervangen en kunnen we het de komende honderd jaar niet meer doen’; ‘investeer nu, omdat nu de kades aan vervanging toe zijn en ga parallel aan de slag met alle andere voorwaarden zoals isolatie etc.’; ‘gemeente is geen energieleverancier’.
In de discussie aan het eind van het BiKa Café werden de gedachten van de sprekers nog eens gedeeld en werden de vele vragen uit de chat behandeld. Marcel Bruggers en Lisa Haenitsch-Saxe sloten aan vanuit de gemeenten Den Haag en Amsterdam om beheerdersperspectief in te brengen. Om dit soort oplossingen mogelijk te maken zijn - naast een positief antwoord op de rendementsvraag - veel andere vraagstukken op te lossen. Gezien de doelstellingen die Nederland heeft en die daarmee voor de hele overheid inclusief gemeenten geldt, lijkt het logisch dat gemeenten deze techniek serieuze aandacht geeft. En het is duidelijk: dat gebeurt ook. De moeilijkheid voor implementatie ligt vooral in het feit dat er meerdere partijen onderdeel zijn van de oplossing. Om de afspraken tussen alle partijen degelijk te maken is tijd nodig. Tijd die niet altijd beschikbaar is, gezien de urgentie van de kademuur problematiek. Extra reden om het asset management op orde te hebben en lang vooruit te kunnen plannen!
Delen via